See you later...alligator!

Gisteren brak dan de aller laatste dag in Australië aan. Ik kreeg mijn koffer dicht (jeeh!) mét alle spullen erin die erin moesten.

‘s Ochtends moest ik al afscheid van Jackie nemen voor ze naar haar werk ging. Een half uur nadat ze vertrokken was kreeg ik al een appje ‘missing you already’! En...ik zat te janken. Afscheid nemen is niet echt mijn ding zeg maar, vind ik gewoon heel erg lastig.

Nadat ik uit gehuild, gedoucht en wel was, zijn Mikayla en ik samen naar de bioscoop geweest. Wat erg gezellig was! Daarna heb ik al mijn spullen bij elkaar gepakt en zijn we naar het huis van Oom Rob & Tante Ineke vertrokken. Na een lekkere tosti lunch ging ik nog even naar Esther. Ik had een kaartje geschreven voor iedereen en heb deze gegeven. Esther moest huilen en ik kon m‘n tranen nog net inhouden. Echter niet voor lang. Toen ik mijn kaartje aan oom Rob & tante Ineke gaf begon ik al snel te huilen. Wat nog maar een voorbode was van het afscheid op het vliegveld. Tante Ineke, Esther en Mikayla brachten me weg. Toen het toch echt tijd was om afscheid te nemen stonden ik, Esther en tante Ineke met z’n drieën te huilen. Nogmaals ik vind afscheid nemen lastig. Gelukkig worden er alweer plannen gemaakt voor mijn volgende keer naar Australië.

De eerste vlucht van Perth naar Singapore was prima. Ik zat bij het raam en heb de mooiste zonsondergang ooit gezien, daar boven de wolken! Wel een minpuntje was dat mijn tv schermpje het niet goed deed. Dus film kijken zat er voor mij niet in.

De overstap op Singapore was hectisch en zorgde voor stress. Vanaf 23:55 uur kon ik boarden voor de tweede vlucht. Alleen zat ik toen nog in het vliegtuig... Toen ik er uiteindelijk uit was moest ik naar het toilet, kijken waar ik heen moest en daar nog zien te komen. Dat zien te komen zorgde voor de meeste stress. Ik moest met de bus, die tergend langzaam reed, naar een andere terminal. Dat stelde mijn zenuwen al op de proef. Toen ik in stevige looppas naar de juiste gate liep en even keek op een van de borden of ik nog wel naar de goede gate liep zag ik dat mijn gate al aan het sluiten was. Wat alle doemscenario’s al bij me opriep...wat als ik straks vast zit op het vliegveld van Singapore...tsja wat dan? Gelukkig haalde ik de vlucht. Ook deze vlucht was prima, mijn tv schermpje deed het in dit vliegtuig wel dus ik heb drie films gekeken, geslapen en me verveeld. Nogmaals prima vlucht dus.

Eenmaal op Nederlandse bodem stonden daar mijn ouders en een vriendin op me te wachten. Er werd nog wat meer gereisd van Schiphol naar Assen. Na een reis van zo’n 24 uur was ik dan weer thuis. Met gemengde gevoelens. Aan de ene kant blij om weer thuis te zijn. Aan de andere kant er van balen dat ik niet meer in Australië zit.

De katten waren erg blij om me weer te zien en waren niet bij me weg te slaan. Dus hebben we lekker veel gekroeld samen. 

’s Avonds heb ik bij mijn ouders gegeten en ben ik nog wat opgebleven al proberend de jetlag te verslaan!

Ik kan terug kijken op een prachtige reis en heel wat mooie ervaringen die niemand meer van me af pakt. Ik heb genoten van elke minuut en streep weer wat van mijn bucketlist af.

Naar Australië, check!