Time to travel

9 oktober was het dan eindelijk zo ver. Ik zou in het vliegtuig stappen naar Australie. Na veel gedoe en verdriet heb ik uiteindelijk besloten om toch alleen te gaan. Stoer?! Wat dacht je van DOODENG!!! Nog nooit alleen op vakantie geweest en dan meteen naar de andere kant van de wereld. Oké oké, in feite is alleen de vliegreis alleen. Eenmaal in Australië verblijf ik bij familie. Maar toch retespannend. Papa bracht me naar Schiphol en was zelf nogal gestresst en bang dat ik te laat zou komen. Na een vluchtig afscheid ging alles vlot en zat ik ruim van tevoren bij de gate. De eerste vlucht is me flink tegen gevallen. Omdat ik erg verkouden was en wel 100 keer mijn neus moest snuiten, lekke de reis eeuwen te duren. Al vermaakte ik me best goed met alle entertainment en dutjes en werden we goed verzorgd. Achteraf is het best vlot gegaan allemaal. De tweede vlucht was een eitje vergeleken met de eerste vlucht. Het duurde aanzienlijk minder lang (12 uur voor de eerste vlucht en 4 uur voor de tweede vlucht ongeveer) en ik had minder last van mijn verkoudheid. Oh ja en ik zat bij het raam, dat was leuk. Op het vliegveld van Singapore ( waar de overstap was) kreeg iedereen een kaart om in te vullen en die moest je in Australië inleveren. Ze willen alles van je weten; waar je vandaan komt, wat je komt doen, waar je verblijft, hoelang je blijft en vooral wat je meeneemt. Ik moest dus wel aangeven dat ik medicatie bij me had en ik wist niet of ze Methylfenidaat toe zouden staan omdat dat een opiaat is. Het moment van de waarheid werd tot het laatste moment uitgesteld. Vlak voor de ‘exit’ werd je kaart gecontroleerd. Al die tijd zag ik beelden voor me waarin mijn koffer open moest, ze alles doorzochten en ze een scène zouden maken over de Methyl....tv programma’s over border control in Australië geven je niet echt een gastvrij beeld van het land. Echter het enige wat me gevraagd werd was of het medicatie was waar het om ging. Medicatie stond namelijk in één zin met drugs, porno, en wapens. Oh ja en of het voorgeschreven was door een dokter. Toen ik op alletwee de vragen ‘ja’ antwoorde, kon ik gewoon doorlopen...alles stress voor niks! Goed nu kon ik op zoek naar mijn tante en oom, eindelijk! Ik had ze al gauw gevonden en na een toilet break, zaten we al gauw in de auto. Waar het stuur aan de rechterkant zit en ze links rijden op de weg. Best raar als je dat niet gewend bent. Eenmaal bij mijn tante en oom thuis kon ik me eindelijk opfrissen en andere kleding aan. Het was lekker warm, ik voelde me goed en wakker en had nog geen last van een jetlag. Langzamerhand druppelde de rest van de familie binnen bij mijn oom en tante, mijn nichtje en neefjes mijn grote nicht en uiteindelijk mijn andere grote nicht. Mijn nicht waar ik slaap heeft me even mee genomen naar haar huis om mijn spullen te brengen, daarna gingen we met de hele familie bbqen bij mijn oom en tante. Wij moesten alweer vroeg ervandoor omdat mijn nichtje naar dansles gebracht moest worden. Tijdens haar dansles heb ik kennis gemaakt met een Australische supermarkt. Die zijn erg groot en ik vond het leuk om dingen te kopen die ze in Nederland niet hebben. Ook ben ik erachter gekomen hoe vroeg het donker is en hoe snel het gaat. Binnen drie kwartier gaat het van licht naar donker en om 19 uur is het al pikdonker. We sluiten de dag af op de bank voor de tv met wat ijs en een wijntje. Mijn eerste dag in Perth alweer voorbij.